Αν και τις τελευταίες μέρες δε ξυπνάω με την καλύτερη διάθεση... Σήμερα άνοιξα τα μάτια μου και όλα φάνταζαν ονειρικά... Ακόμα και η ζέστη ήταν ευχάριστη πινελιά!! Σηκώθηκα έφτιαξα καφεδάκι, άκουγα μουσικούλα και φιλοσοφούσα!!! Και εκεί που σκεφτόμουν πόσο όμορφα είναι τα πράγματα, αν θες να τα δεις όμορφα, και πόσο εύκολα μια κουραστική μέρα μπορεί να καταλήξει σε μια υπέροχη νύχτα, με το φεγγάρι να σε συντροφεύει και τα αστέρια να σου πετάνε τη σκόνη του "έρωτα", "ενθουσιασμού", "έντονου", πήρα μια πολύ γλυκιά καλήμερα, η οποία έκανε τη μέρα να φαντάζει ακόμα καλύτερη!
Είναι πάρα πολύ όμορφο να ξυπνάς με καλή διάθεση και να σου φαίνονται όλα υπέροχα!! Και είναι άξιο θαυμασμού πως μπορεί μια απλή καλημέρα να σε κάνει να πετάξεις στα σύννεφα... Το συμπέρασμα είναι οτι αν θες να ευχαριστήσεις ένα άνθρωπο δε χρειάζονται τρελές θυσίες, αλλά απλά καθημερινά πράγματα, ίσως απλά να του δείξεις οτι τον σκέφτεσαι!! Για αυτό μη ψάχνετε εντυπωσιακά πράγματα για να δηλώσετε το ενδιαφέρον σας, ούτε και τις σωστές λέξεις για να εκφράσετε τα αισθήματα σας, πολλές φορές το πιο απλό, είναι το πιο αληθινό και αυτό που γεμίζει τα κένα μας!!!
Η αλήθεια όταν είμαι σε καλό mood δε συνηθίζω να γράφω, μου είναι δύσκολο να εκφράσω οτιδήποτε χαρούμενο γραπτά, μιας και διοχετεύω όλη τη θετική μου ενέργεια στους ανθρώπους που έχω γύρω μου... Αλλά κάποιος μου ζήτησε να δει νέο κείμενο! Είπα λοιπόν να μη του χαλάσω χατήρι....
Είναι λίγο σύντομο για αυτό θα το συμπληρώσω με ένα υπέροχο ποίημα, και θα του το αφιερώσω....
"Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στις εφημερίδες,
ένας άντρας πήγε σ' ένα απ' αυτά τα «σπίτια»,
πήρε μια γυναίκα,
μα μόλις μπαίνουν στο δωμάτιο,
αντί να γδυθεί και να επαναλάβει την αιώνια κίνηση,
γονάτισε μπροστά της, λέει, και της ζητούσε να τον αφήσει
να κλάψει στα πόδια της. Εκείνη βάζει τις φωνές,:
«εδώ έρχονται για άλλα πράγματα»,
οι άλλοι απ' έξω δώστου χτυπήματα στην πόρτα.
Με τα πολλά άνοιξαν και τον διώξανε με τις κλωτσιές
– ακούς εκεί διαστροφή να θέλει, να κλάψει μπρος σε μια γυναίκα.
Εκείνος έστριψε τη γωνία και χάθηκε καταντροπιασμένος.
Κανείς δεν τον ξανάδε πια.
Και μόνο εκείνη η γυναίκα,
θα' ρθεί η αναπότρεπτη ώρα μια νύχτα, που θα νοιώσει τον τρόμο ξαφνικά,
πως στέρησε τον εαυτό της απ’ την πιο βαθιά,
την πιο μεγάλη ερωτική πράξη
μην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα πόδια της."
Από τη συλλογή Καντάτα (1960)
Τάσος Λειβαδίτης!!
Είναι πάρα πολύ όμορφο να ξυπνάς με καλή διάθεση και να σου φαίνονται όλα υπέροχα!! Και είναι άξιο θαυμασμού πως μπορεί μια απλή καλημέρα να σε κάνει να πετάξεις στα σύννεφα... Το συμπέρασμα είναι οτι αν θες να ευχαριστήσεις ένα άνθρωπο δε χρειάζονται τρελές θυσίες, αλλά απλά καθημερινά πράγματα, ίσως απλά να του δείξεις οτι τον σκέφτεσαι!! Για αυτό μη ψάχνετε εντυπωσιακά πράγματα για να δηλώσετε το ενδιαφέρον σας, ούτε και τις σωστές λέξεις για να εκφράσετε τα αισθήματα σας, πολλές φορές το πιο απλό, είναι το πιο αληθινό και αυτό που γεμίζει τα κένα μας!!!
Η αλήθεια όταν είμαι σε καλό mood δε συνηθίζω να γράφω, μου είναι δύσκολο να εκφράσω οτιδήποτε χαρούμενο γραπτά, μιας και διοχετεύω όλη τη θετική μου ενέργεια στους ανθρώπους που έχω γύρω μου... Αλλά κάποιος μου ζήτησε να δει νέο κείμενο! Είπα λοιπόν να μη του χαλάσω χατήρι....
Είναι λίγο σύντομο για αυτό θα το συμπληρώσω με ένα υπέροχο ποίημα, και θα του το αφιερώσω....
"Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στις εφημερίδες,
ένας άντρας πήγε σ' ένα απ' αυτά τα «σπίτια»,
πήρε μια γυναίκα,
μα μόλις μπαίνουν στο δωμάτιο,
αντί να γδυθεί και να επαναλάβει την αιώνια κίνηση,
γονάτισε μπροστά της, λέει, και της ζητούσε να τον αφήσει
να κλάψει στα πόδια της. Εκείνη βάζει τις φωνές,:
«εδώ έρχονται για άλλα πράγματα»,
οι άλλοι απ' έξω δώστου χτυπήματα στην πόρτα.
Με τα πολλά άνοιξαν και τον διώξανε με τις κλωτσιές
– ακούς εκεί διαστροφή να θέλει, να κλάψει μπρος σε μια γυναίκα.
Εκείνος έστριψε τη γωνία και χάθηκε καταντροπιασμένος.
Κανείς δεν τον ξανάδε πια.
Και μόνο εκείνη η γυναίκα,
θα' ρθεί η αναπότρεπτη ώρα μια νύχτα, που θα νοιώσει τον τρόμο ξαφνικά,
πως στέρησε τον εαυτό της απ’ την πιο βαθιά,
την πιο μεγάλη ερωτική πράξη
μην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα πόδια της."
Από τη συλλογή Καντάτα (1960)
Τάσος Λειβαδίτης!!
Ναζ